Silnik
Howarda Johnsona Oparty Na Magnesach Stałych
Wracając
do silników opartych na magnesach stałych - jedna z najbardziej
znanych postaci to Howard Johnson. Howard wybudował, zademonstrował
i otrzymał z niezwykle sceptycznego urzędu patentowego patent US
4,151,431 dnia 24 Kwiecień 1979 za projekt silnika na magnesach
stałych. Użył silnych i bardzo drogich magnesów
Kobaltowo/Samarowych aby zwiększyć moc wyjściową. Zademonstrował
podstawy działania silnika w letnim wydaniu magazynu Science and
Mechanics (Nauka i Mechanika) w roku 1980. Konfiguracja silnika jest
pokazana poniżej:
Rotor
= Wirnik
Bar
magnet = Magnes prostokontny
Magnetic
cylinder = Cylinder magnetyczny
Stator
= Rdzeń
Stepped
pair of magnets = Magnesy ustopniowane
Zauważ
ze przerwy pomiędzy magnesami nie mają stałej szerokości.
Teza
którą przedstawia to to ze pole magnetyczne jego silnika jest
zawsze nie zbalansowane (w ciągłej nierównowadze), i w ten sposób
powodowany jest stały ruch obrotowy. Magnesy wirnika są połączone
w ustopniowanych parach, połączone za pomocą niemagnetycznego
(nieżelaznego) jarzma. Magnesy rdzenia są umieszczone na fartuchu
cylindra wykonanego z mu-metalu. Mu-metal jest niezwykłym
przewodnikiem pola magnetycznego (i jest bardzo drogi). Patent
opisuje ze magnesy wirnika mają wymiar - 3,125 cala (79.4 mm)
długość i ze magnesy rdzenia mają wymiary 1 cal (25,4 mm)
szerokości, 0,25 cala (6 mm) grubości i 4 cale (100 mm) długości.
Patent także opisuje ze pary magnesów wirnika nie są ustawione co
120 stopni ale zatoczone odrobinę (przesunięte) aby wygładzić
siły magnetyczne na wirniku. Patent opisuje także ze przerwa (luka)
pomiędzy magnesami wirnika i rdzenia są w kompromisie
(zaprojektowane tak aby) tak ze im większa przerwa tym równomierna
praca z tym ze mniejsza wydajność (siła sinika). Więc - przerwa
została dobrana tak aby dać największą wydajność i wibracje
możliwe do zaakceptowania.
Howard
uważa ze magnesy są nadprzewodnikami działającymi w temperaturze
pokojowej. Przypuszcza ze materiał magnetyczny (możliwy do
zmagnesowania) ma obroty elektronów w przypadkowych zmieniających
się kierunkach tak ze ich pola magnetyczne się zerują do momentu
aż obroty elektronów się układają w tych samych kierunkach w
procesie magnetyzacji który to tworzy zbiorowe dodane pole
magnetyczne, utrzymywane przez nadprzewodnictwo elektrycznego
przepływu.
Ustawienia
magnesów są pokazane tutaj, razem z przerwami pomiędzy magnesami
oszacowanymi z rysunku z patentu Howarda:
Position
1 = Sytuacja 1
Magnetic
apron= fartuch magnetyczny (warstwa magnetyczna)
Side
Views = widok z boku
Top
view = widok z góry
Zauwarz
ze Howard Johnson nie narysował przerw pomiędzy magnesami jako
równomierne.
No comments:
Post a Comment